Według Roberto Barnai twórcy Biologiki, zjawisko obżerania się aby następnie iść do toalety i wszystko zwrócić, nie jest ani bulimią ani anoreksją, ale marnotrawstwem.
Dr Claude Sabbah tłumaczy, że przy bulimii najbardziej istotny jest konflikt obrzydzenia czymś.
Przykłady obrzydzenia, wstrętu: ktoś wybiera pieniądze z bankomatu i natychmiast musi umyć ręce, zobaczenie szczura natychmiast budzi obrzydzenie, wstręt.
Drugi konflikt, to konflikt żołądka ektodermalnego. Taki sam konflikt, jak przy anoreksji, czyli konflikt niezrozumienia, braku porozumienia w klanie rodzinnym. Bardzo często łączy się ze wspomnieniem kazirodztwa, gwałtu, molestowania, wykorzystywania seksualnego w klanie rodzinnym, czasami też bicia.
Jak ktoś ma bulimię, w momencie, gdy czuje jakiś niepokój, czuje stres, nie czuje się bezpiecznie zaczyna jeść (odczuwa przymus jedzenia). Jak mam jedzenie w ustach, daje mi to poczucie bezpieczeństwa. Niektóre osoby, aby móc jeść, wywołują wymioty. Następuje oscylacja między jedzeniem i wymiotowaniem. W przypadku bulimii, chory jadłby, ale nie może, ponieważ w związku z trwającym procesem owrzodzenia żołądka, jest on nadwrażliwy, co skutkuje ostrą zgagą natychmiast po zjedzeniu czegokolwiek, ponieważ żołądek nie może utrzymać w sobie pożywienia.
Przy bulimii ważne jest, że wkładam pokarm do ust i czuję się bezpieczna, bo pierwszym pokarmem było mleko matki.
Aby odkryć konflikt, programujący bulimię warto cofnąć się do wydarzeń z okresu wczesno dziecięcego, ponieważ większość problemów z bulimią związane jest z tym, co wydarzyło się w pierwszych 3 latach życia dziecka, bo to jest okres rozwoju oralnego.
Ale poszukiwanie konfliktu programującego wymaga dociekliwości i analizy wszelkich, często nieuświadomionych sytuacji i można to rozwiązać przy pomocy terapeuty, który pomoże odnaleźć przyczynę.
KONSULTACJE po uprzednim telefonicznym (507-080-528), lub e-mailowym kontakcie